Oekraïnse gezinnen vinden onderdak in De Dobbelsteen
Sinds eind mei zijn drie families ondergebracht in het voormalige pand van peuterspeelzaal de Dobbelsteen. Ze zijn blij met hun nieuwe onderkomen dat veel privacy biedt. De taal blijkt vaak een groot probleem, maar ze voelen zich welkom en zijn bijzonder dankbaar. Langzaamaan beginnen ze hun draai te vinden in de tijdelijke opvang én in Dinteloord.
De voormalige peuterspeelzaal De Dobbelsteen aan de Westgroeneweg, eigendom van de gemeente, stond al geruime rijd leeg. In een paar weken tijd is het omgebouwd tot een woonlocatie voor drie families. In de drie grote lokalen zijn tussenwanden geplaatst om aparte slaapkamers te creëren, zo hebben de gezinnen binnen de lokalen toch hun eigen privacy. Eén van de toiletruimtes in de hal is van douches voorzien en er is een keuken geplaatst die gezamenlijk kan worden gebruikt. ,,Heel veel is gesponsord of gedoneerd door particulieren en bedrijven, ook meubels, huisraad en andere goederen”, vertelt Alie Smit, de coördinator opvang van de gemeente. ,,Eind mei konden de gezinnen hun intrek nemen.”
Binnenkijken
Bij Vita, 31 jaar oud, worden we gastvrij ontvangen en mogen we even binnen kijken. Haar man Igor is er niet, die volgt hier nu een cursus IT. Hun twee zoontjes en dochter vermaken zich in de ruime huiskamer. Tolk en rechterhand Ludmilla Karpinska, zelf ook pas sinds een half jaartje in Nederland, helpt met vertalen. Vita heeft het geluk dat ze met haar hele gezin vanuit Kiev naar Nederland kon vluchten. ,,Want de mannen mogen alleen het land verlaten als ze drie of meer kinderen hebben”, legt Ludmilla uit. Met twee slaapkamers is het wat improviseren maar dat vind Vita niet erg. ,,Zolang we maar veilig en bij elkaar zijn."
Het gezin is met de trein naar Nederland vertrokken. ,,Met de auto kon niet want er was geen benzine te krijgen. In eerste instantie zijn we naar de zus van Igor gegaan maar daar konden we niet blijven. Met hulp van het Rode Kruis in Amsterdam kwamen we in Steenbergen terecht.” Vita is vooral blij met de grote tuin bij de Dobbelsteen, ze houdt van tuinieren en de kinderen kunnen er spelen. ,,Maar het liefst ga ik zo snel mogelijk weer terug. Waar we woonden is gelukkig niet gebombardeerd en ik mis mijn ouders heel erg.” Konstantin, de oudste van 5 jaar, kon gelijk naar de naastgelegen basisschool Petrus en Paulus. ,,Die samenwerking is erg goed en dat was heel snel geregeld”, licht Alie Smit toe. ,,En dat moet ook want de leerplicht is voor hun ook van kracht. Vanaf zes jaar gaan de kinderen binnenkort naar Wereldwijs, waar onderwijs wordt gegeven aan nieuwkomers. Er zijn klassen speciaal voor Oekraïners.”
De gezinnen worden begeleid door Alie Smit namens de gemeente en door Cora Dubbelman, die als vrijwilliger van Vluchtelingenwerk de helpende hand toesteekt waar nodig. Ook op Ludmilla wordt vaak een beroep gedaan omdat de taalbarriere vaak voor problemen zorgt.
Voor de foto komt ook de tweede familie er even bij, zonder de vader, die moest tot hun verdriet achterblijven in Oekraïne. De oudste dochter is ontzettend blij dat ze sinds een paar weken kan gymmen bij HMS in de Buitelstee. ,,Ze telt de dagen tot ze er weer heen mag”, vertelt haar moeder Olga. Tijd voor een uitgebreid praatje met haar is er niet maar éen ding wil ze nog heel graag zeggen: ,,A big thanks to all the Dutch people, and Ali, Cora and the gemeente and also to Ludmilla!”