'Het was zo koud, dat de flessen vla kapot vroren'
De eerste jaren in Dinteloord waren afzien, dat weten Piet en Anneke Kleppe nog goed. ,,We woonden in een kotje, waar het 's winters zo koud werd, dat de loodgieter iedere ochtend moest komen om de leidingen te ontdooien. De flessen vla vroren kapot, daar zit je als beginnend ondernemer niet op te wachten."
Piet en Anneke vierden op 19 september hun 60-jarig huwelijk. Ze ontmoetten elkaar bij muziekvereniging Concordia in Tholen, waar ze allebei vandaan komen. Hij speelde trompet, zij klarinet. Hun liefde bloeide op en in 1962 trouwden ze. Piet was toen 21, Anneke was 18. Haar trouwjurk had ze zelfgemaakt. ,,Mijn vader was melkboer in Tholen en had een stuk of vijftien koeien. Ik werkte bij hem in de zaak", vertelt Piet. ,,Maar daar konden geen twee gezinnen van leven. Dus toen Anneke en ik trouwden en onze eerste dochter op komst was, ben ik voor mezelf begonnen." Hij kocht tussen de ondertrouw en de bruiloft in een wijk in Dinteloord en begon daar als melkboer. ,,Ons eerste huisje was een oud kotje. We hebben zwarte sneeuw gezien, zeker in die eerste strenge winter van '62-'63. Het had nog nooit zó hard gevroren. Maar in ons kotje waren we ook heel gelukkig."
Winkel
Anneke opende enkele jaren later een winkel met kaas, vleeswaren en delicatessen, Piet reed op de SRV wagen. Dat deed hij met plezier, al was het hard werken. ,,Soms kwam ik op vrijdagavond om 23.00 uur thuis, en dan ging ik zaterdag om 6.00 uur weer op pad. Dat ging toen gewoon zo." Tot 1989, toen kwam Piet ook in de winkel. ,,Ik werd de ondergeschikte van Anneke", grapt hij.
Inmiddels wonen ze aan de Havenstraat en daar willen ze eigenlijk nooit meer weg. ,,Twee van onze dochters wonen ook hier in het dorp, de ander in Roosendaal. We zitten vlakbij winkels, aan het water. Een prachtig plekje. Maar mochten we vanwege onze gezondheid dit huis ooit moeten verlaten, zijn we daar heel nuchter in. Dan is het zo." Voorlopig zijn ze echter nog fit en gezond, al zit Anneke momenteel met een longontsteking in de lappenmand. Ze fietsen veel, zingen allebei bij een koor en Piet fietst maandelijks op een tandem met blinden en slechtzienden. ,,Dat vind ik zó fijn om te doen, dat blijf ik dan ook zeker nog doen. Achter de geraniums zitten is niks voor ons", lacht Piet. Vrijwilligerswerk is het stel overigens niet vreemd: zo zat Piet onder meer zeventien jaar in het bestuur van de winkeliersvereniging, richtte hij samen met Anneke een fietsclub op en een zangvereniging en zat hij in de organisatie van vierhonderd jaar Dinteloord. Ze hadden ook lang een moestuin, maar zijn daar een paar jaar geleden mee gestopt. ,,Nu heb ik een stukje moestuin in onze tuin", zegt Piet. ,,Ik moet toch íets zien groeien."
Geheim
Het echtpaar heeft drie dochters (,,vier vrouwen in huis, ik ben niet voor niks zo grijs", lacht Piet), drie schoonzonen, zes kleinkinderen en één achterkleinkind. ,,Het is prachtig dat we dát nog mogen meemaken", zegt Anneke. ,,Dat houdt ons jong." Piet wil het geheim van zo'n lang huwelijk wel verklappen: ,,Het is geven en nemen. Overal is weleens wat, wij hebben best het een en ander meegemaakt. Maar samen kom je er wel doorheen." Ze hebben veel steun van hun dochters, vertellen ze. ,,Een van onze dochters woont drie huizen verder, zij loopt dagelijks even binnen. Dat is heel fijn."